Wiosna to okres, w których wyraźnie wzrasta liczba pożarów łąk i nieużytków. Spowodowane jest to wypalaniem traw i pozostałości roślinnych. Obszary zeszłorocznej wysuszonej roślinności, która ze względu na występujące w tym czasie okresy wegetacji stanowi doskonałe podłoże palne, co w zestawieniu z dużą aktywnością czynnika ludzkiego, skutkuje gwałtownym wzrostem pożarów. Nawet niewielki wiatr wystarczy, aby mały ogień wymknął się spod kontroli, bardzo szybko rozprzestrzenił się i zmienił w tragiczny w skutkach pożar niszcząc pobliskie lasy, pola, a często także zabudowania.

Pożary te niszczą rodzimą faunę i florę. Błędne jest przekonanie, że poprzez wypalanie gleba jest lepiej przygotowana do późniejszej uprawy. Wręcz przeciwnie! Pożary takie zagrażają zwierzętom, szkodzą środowisku naturalnemu, niszczą mikroorganizmy niezbędne do utrzymania równowagi biologicznej, obniżają plony, naruszają strukturę gleby, niszczą wartościowe gatunki roślin, zabijają pisklęta, powodują jałowienie ziemi. Ponadto zostaje zahamowany, naturalny rozkład resztek roślinnych.

Wypalanie roślinności na łąkach, pastwiskach, nieużytkach, rowach, pasach przydrożnych, szlakach kolejowych grozi karą pozbawienia wolności lub grzywny.